सन १९९०-९४ या कालावधीत त्यांच्यावर अखिल भारतीय विद्यार्थी परिषदेचे राष्ट्रीय महासचिव म्हणून जबाबदारी सोपवण्यात आली. ही जबाबदारी सांभाळताना दादांनी पूर्वोत्तर राज्यातील ‘आंतर छात्र जीवन दर्शन’ (SEIL) Students Experience Interstate Living. या प्रकल्पाला आगळेवेगळे स्थान प्राप्त करून दिले. सन १९९० मध्ये अभाविपच्या वतीने काश्मीर प्रश्नावर देशपातळीवर महाविद्यालयीन विद्यार्थ्यांमध्ये जनजागृतीसाठी ‘चलो काश्मीर’ नावाने मोहीम राबवण्यात आली. या मोहिमेंतर्गतच सुमारे २० हजार तरुण श्रीनगरमधील लाल चौकात भारताचा तिरंगा फडकवण्यासाठी जाण्याची योजना बनली. या मोहिमेचे नेतृत्व मा. चंद्रकांतदादा करत होते. या मोहिमेंतर्गत तरुणांमध्ये उत्साह वाढवण्यासाठी ठिकठिकाणी मान्यवरांची भाषणे होत होती. या माध्यमातून हे मान्यवर काश्मीरमधील भीषण परिस्थितीचे वास्तव मांडत होते. या सर्व तरुणांनी श्रीनगरकडे कूच केल्यानंतर त्यांना उधमपूर येथे अटक करण्यात आली व दुसऱ्या दिवशी सुटका झाल्यानंतर दादांच्या मार्गदर्शनाखाली या सर्व तरुणांनी आपला मोर्चा राजधानी दिल्लीकडे वळवला. राजधानी दिल्लीत इंडिया गेट जवळ आंदोलन सुरू केल्यानंतर तत्कालिन पंतप्रधान मा. व्ही. पी. सिंह यांनी या विद्यार्थ्यांना चर्चेसाठी आमंत्रित करण्यास भाग पाडले गेले.